Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
Thomas Jefferson był trzecim prezydentem Stanów Zjednoczonych. Urodził się 13 kwietnia 1743 roku w Shadwell w Wirginii jako jedno z dziesięciorga dzieci zamożnych rodziców, którzy byli właścicielami rozległych plantacji. Jego ojciec Peter Jefferson zmarł, gdy Thomas Jefferson miał czternaście lat, a ten odziedziczył po nim ziemię. Od 1752 roku uczęszczał do szkoły i był bardzo utalentowany do nauki języków. Znał między innymi łacinę i francuski. Po śmierci ojca przeniósł się do Gordonsville i uczył się u wielebnego Jamesa Maury’ego, u którego również mieszkał. Uczył się historii i nauk przyrodniczych. Od 1760 roku studiował filozofię u profesora Williama Smalla na College of William & Mary. Tutaj zajmował się również matematyką. Nadal doskonalił się również w języku francuskim i greckim. Po pomyślnym ukończeniu tej szkoły, zdecydował się na studia prawnicze u George’a Wythe’a. Stał się jednym z najbardziej znanych prawników swoich czasów z bardzo wysokim wskaźnikiem wygranych procesów. W okresie swojej praktyki adwokackiej poznał bardzo zamożną wdowę Marthę Wayles Skelton i w 1772 roku się z nią ożenił. Mieli razem sześcioro dzieci, jednak tylko dwoje z nich dożyło dorosłości. W 1782 roku zmarła również Martha. Thomas Jefferson był jednym z głównych twórców amerykańskiej Deklaracji Niepodległości z 4 lipca 1776 roku. Miała ona prowadzić do realizacji praw i wolności obywateli, dotyczyła prawa do własności prywatnej, możliwości wyboru rządu itp.. Jefferson opowiadał się również za zniesieniem niewolnictwa, chociaż sam posiadał niewolników. Ten temat prowadził do namiętnych debat, a jego propozycja była wielokrotnie odrzucana, co przyjmował z pewnym niezadowoleniem. W latach 1779–1781 pełnił funkcję gubernatora Wirginii. Następnie, wraz z Benjaminem Franklinem i Johnem Adamsem, przeniósł się do Europy, aby negocjować korzystniejsze stosunki handlowe z Wielką Brytanią, Hiszpanią i Francją. W latach 1785–1789 został mianowany ambasadorem USA we Francji. Tutaj również stał się zwolennikiem Wielkiej Rewolucji Francuskiej i opowiadał się za nią również później w Ameryce. W 1789 roku Thomas Jefferson wrócił do Stanów Zjednoczonych i został ministrem spraw zagranicznych. Jednak z powodu ciągłych sporów z ministrem finansów Alexandrem Hamiltonem zrezygnował z funkcji w 1793 roku. Po raz pierwszy próbował zwyciężyć w wyborach prezydenckich w 1796 roku. Prezydentem został jednak John Adams, a Jefferson został wiceprezydentem. W kolejnych wyborach został trzecim prezydentem Stanów Zjednoczonych. Pokonał zarówno Johna Adamsa i Charlesa Pinckneya z federalistów, jak i swojego republikańskiego konkurenta Aarona Burra. W swojej pierwszej kadencji w urzędzie podjął kroki w celu zmniejszenia długu państwowego. Między innymi zredukował wydatki na wojsko. Rozpoczął reformę w prawie sądowym i zniósł podatek od alkoholu. Jego druga kadencja, kiedy obronił utrzymanie się w urzędzie, rozpoczęła się 4 marca 1805 roku. W tym okresie między innymi uchwalono ustawę o zakazie importu niewolników. Z powodu ciągłych sporów z Anglią i Francją, kiedy oba kraje naruszały suwerenność Ameryki, nakazał ogłoszenie embarga handlowego. Ta uchwała jednak w praktyce w żaden sposób się nie sprawdziła i doprowadziła wręcz do destabilizacji amerykańskiego przemysłu stoczniowego i utraty wielu miejsc pracy, które były zależne od tego handlu. Pod tym naciskiem zniósł to embargo krótko przed upływem swojej drugiej kadencji prezydenckiej. Przed kolejnymi wyborami prezydenckimi zdecydował, że już nie będzie kandydował, i swoje miejsce przekazał przyjacielowi Jamesowi Madisonowi. Opuścił urząd 4 marca 1809 roku i wrócił do Wirginii. Nawet po odejściu z urzędu prezydenta pozostał aktywny politycznie i był źródłem rad dla swoich następców. Zmarł 4 lipca 1826 roku, tego samego dnia co John Adams. Było to 50 lat od ratyfikacji Deklaracji Niepodległości.