Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
Karel May, pełne nazwisko Karl Friedrich May, w środowisku niemieckim znany jako Karl May, ale także pod pseudonimami Karl Hohental, D. Jam, E. v. Linden i in., był niemieckim pisarzem, prozaikiem, autorem powieści i opowiadań o tematyce przygodowej, głównie z różnych egzotycznych krajów. Karel urodził się jako piąte dziecko w bardzo biednej rodzinie. Oboje rodzice, Heinrich August May i Christina Wilhelmina May, utrzymywali się z tkactwa. Dziećmi opiekowała się babcia. Chłopiec od dzieciństwa cierpiał na problemy ze wzrokiem i krzywicę, co było prawdopodobnie spowodowane złymi warunkami higienicznymi i głodem. W wieku 5 lat lekarzom udało się jednak poprawić wzrok Karola. Po rozpoczęciu nauki w szkole podstawowej okazało się, że Karel jest bardzo utalentowanym dzieckiem. Ojciec cieszył się z tego i swoją surowością prowadził go do gruntownych studiów. Do 15 roku życia chłopiec nauczył się łaciny, francuskiego i angielskiego, grać na skrzypcach, fortepianie i organach. Następnie wstąpił do seminarium nauczycielskiego. Po jego ukończeniu przez chwilę pracował jako nauczyciel w Glauchau, skąd został zwolniony za pocałowanie żony swojego gospodarza. Przeniósł się więc do Altchemnitz, gdzie niesłusznie oskarżył go współlokator o kradzież zegarka. May został skazany na krótszą karę, ale przede wszystkim nie mógł już wykonywać zawodu nauczyciela. To było przyczyną jego załamania psychicznego, prawdopodobnie cierpiał na dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (dziś byłby leczony psychiatrycznie, ale wówczas te choroby nie były jeszcze znane). Po zwolnieniu z kolejnego więzienia za różne wykroczenia dowiedział się, że zmarła jego ukochana babcia, i ponownie załamał się psychicznie. Za kolejne wykroczenia został ponownie skazany, w więzieniu po raz pierwszy zaczął pisać swoje opowiadania o egzotycznych krajach i ich mieszkańcach. Te początkowo ukazywały się w czasopismach, ale wkrótce zauważył je wydawca Heinrich Münchmeyer, który zaproponował Mayowi posadę redaktora w swoim wydawnictwie. May przeniósł się więc do Drezna i publikował już regularnie. Wśród pierwszych opowiadań znajdziemy również opowiadanie „Old Firehand”, w którym po raz pierwszy pojawia się postać honorowego Indianina z plemienia Apaczów Winnetou. Dla Münchmeyera napisał jeszcze kilka dzieł, ale później rozstał się z nim ideologicznie i pracował jako wolny strzelec. To jednak go nie wyżywiło, więc w 1877 roku przyjął posadę redaktora w czasopiśmie Frohe Stunden. Tam ukazywało się w odcinkach jego dzieło „Złapani na morzu”, którego część została włączona do kolejnej indiańskiej powieści „Old Surehand”. W 1880 roku ożenił się z Emmą Liną Pollmer, małżeństwo trwało 13 lat, ale rozpadło się. W tym czasie Karolowi zaczęło się literacko powodzić, napisał kilka książek, w których główną rodziną jest już Old Shatterhand, co było alter ego autora. Sam May twierdził, że jego książki to zapiski z podróży, które odbył, jednak ze źródeł wiemy, że w tym czasie mieszkał tylko w Niemczech. Mimo to w końcu wyjechał na Wschód, i to w 1899 roku, kiedy dotarł aż na Sumatrę. Jego podróż była dla niego jednak w dużej mierze rozczarowaniem, ponieważ kraje ani bohaterowie nie byli tacy, jak sobie wyobrażał i o nich pisał. Również z powieści, które stworzył po tych podróżach, czujemy znacznie większy realizm („A pokój na ziemi!”, „W królestwie srebrnego lwa”). Po rozwodzie z pierwszą żoną ożenił się jeszcze raz, z Klárou Plöhnovą. Koniec jego życia nie był jednak wcale szczęśliwy, pisanie przeplatał rozprawami sądowymi, kiedy to procesował się z następcą byłego wydawcy o upadłe powieści, które – choć ich nie podpisał – były jednoznacznie przypisane jemu. Ponadto wyszły na jaw jego przestępstwa z młodości, spowodowane głównie jego chorobą. Chociaż ostatecznie wygrał procesy, zwycięstwem cieszył się niecały rok i zmarł z wyczerpania w wieku 70 lat. Dzieło Maya jest bardzo obszerne, zawiera dziesiątki powieści, zbiorów opowiadań i samodzielnych opowiadań. Zostało ożywione w latach 60. XX wieku, kiedy to na podstawie jego książek nakręcono filmy o Winnetou i Old Shatterhandzie. Choć filmy w niewielkim stopniu kopiują książkowe pierwowzory, stały się dosłownie kultowe.