Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
Charles Bukowski, właściwe nazwisko Heinrich Karl Bukowski, po przeprowadzce do USA Henry Charles Bukowski, znany również pod pseudonimami Hank czy Buk, był niemieckim, a później amerykańskim pisarzem, poetą, prozaikiem i felietonistą, słynącym przede wszystkim z wulgarnego stylu.
Charles urodził się 16 sierpnia 1920 roku w niemieckim mieście Andernach, gdzie jego ojciec służył w miejscowym garnizonie armii amerykańskiej. Matka Katherine Fett była krawcową. W 1924 roku cała rodzina przeniosła się do Los Angeles. Ponieważ mały Charles nie znał dobrze angielskiego, nie był lubiany w grupie, być może był nawet nękany, więc coraz częściej zamykał się w sobie i czytał. Wielu autorów, których wówczas przeczytał (Turgieniew, Dostojewski, Céline, Kafka), wpłynęło na jego późniejszą twórczość. Jego poczuciu beznadziei nie pomogło również to, że szkołę średnią studiował razem z dziećmi z wyższych sfer i dość bogatymi, gdzie ostro wyróżniała się jego bieda. Ponadto nie był w stanie nawiązać relacji z dziewczynami. Smutne było to, że nawet w domu nie znalazł wsparcia: ojciec był zbyt surowy, a matka zbyt miękka, aby go bronić. Na studiach przez dwa lata studiował literaturę i teatr, ale w międzyczasie wybuchła druga wojna światowa, a on w opozycji do wszystkich (ojca, nauczycieli, kolegów) stanął po stronie faszystowskich Niemiec. Kiedy jego ojciec się o tym dowiedział, wyrzucił go z domu, matka dała mu trochę pieniędzy, a Charles znalazł sobie mieszkanie. Nie pozostał w jednym miejscu i zmieniał kilka amerykańskich miast – Nowy Orlean, Atlanta, San Francisco, zazwyczaj niczym się nie zajmował i żył na marginesie społeczeństwa. Nawet FBI go aresztowało, ponieważ był podejrzany o uchylanie się od służby wojskowej. Potem wydał kilka opowiadań, ale zazwyczaj prowadził dość beztroskie życie. Po raz pierwszy również się zakochał, i to w młodszej o 10 lat alkoholiczce Jane Cooney Baker, z którą łączył go co prawda negatywny stosunek do świata, ale także pijaństwo, kłótnie, życie nocne i zazdrość. Związek ostatecznie się rozpadł, niemniej jednak Jane stała się inspiracją dla jego zbiorów poezji i powieści, wymieńmy chociażby „Poczta” czy „Faktotum”. W latach 50. krótko po sobie zmarli mu oboje rodzice, a i on sam był bliski śmierci, gdy z powodu alkoholizmu pękł mu i zaczął krwawić wrzód żołądka. Na szczęście przeżył, a z tego okresu i środowiska powstało opowiadanie – „Życie i śmierć na oddziale socjalnym”. Poeta szukał dalej, w 1957 roku po raz pierwszy się ożenił, i to z poetką Barbarą Frye, jednak po dwóch latach rozwiedli się. Do jego kolejnych partnerek i muz należały Linda King, tym razem rzeźbiarka, a także Liza Williams, Pamela Miller i Linda Lee Beighle, z którą nawet się ożenił i mieli córkę. Wszystkie poprzednie związki rozpadły się z powodu jego niezależnego charakteru, ale z Lindą wytrzymał aż do śmierci, choć i to małżeństwo nie zawsze było harmonijne. Na starość, mimo picia alkoholu, był dobrze zabezpieczony, dzięki naprawdę płodnej twórczości. Jego twórczość jest tak obszerna, że do dziś żadnemu historykowi literatury nie udało się jej zebrać w całości. Pod koniec życia Bukowski zachorował najpierw na gruźlicę, co jednak przyniosło również pozytyw, ponieważ dzięki antybiotykom odkrył, że może żyć również bez alkoholu. Potem jednak śmiertelna okazała się białaczka, której nie pomogła nawet chemioterapia i poddał się w walce o życie – miał 74 lata. Płodna twórczość Bukowskiego nie mieści się w jednym artykule, ponieważ objęłaby całą książkę. Niemniej jednak możemy stwierdzić, że w jego dziełach prozatorskich bardzo często występuje postać o imieniu Henry Chinaski, co jest niczym innym jak alter ego autora. Oprócz wyżej wymienionych napisał również powieści: „Kobiety”, „Chleb z szynką”, „Hollywood” i „Szmata”. Wulgarne opowiadania zawiera zbiór „Zapiski starego świntucha”. Inne to na przykład „Wszystkie dupy świata i moja”, „Erekcje, ejakulacje, ekshibicje i inne historie zwykłego szaleństwa”, „Najpiękniejsza kobieta w mieście”. Z tomików poezji na język czeski przetłumaczono na razie tylko niektóre: „Ptaszku szydzący, życz mi szczęścia”, „Czasami jesteś tak sam, że to po prostu ma sens”, „Zbyt blisko rzeźni”, „Ciężki chleb”.