Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
W latach 1929–1933 Herbert Clark Hoover objął Biały Dom jako 31. prezydent USA. Był to pierwszy amerykański prezydent urodzony na zachód od rzeki Missisipi, za którego rządów miała miejsce Wielka Depresja. Syn kwakrów, imigrantów z Niemiec i Szwajcarii. Jego rodzice – ojciec kowal i właściciel sklepu z narzędziami oraz matka (pochodzenia kanadyjskiego) byli kwakrami. W wieku dwóch lat Herbert został dotknięty atakiem „krupu”. Wtedy wszyscy myśleli, że mały „Bertie” umarł. Na szczęście jego wujek John go reanimował. Mały Herbert uczęszczał do szkół, ale jego jedyną książką do czytania była Biblia. Bardzo wcześnie osierocił. W 1880 roku zmarł jego ojciec na zawał serca, a cztery lata później tyfus powalił jego matkę. Mały Bertie został osierocony. Miał zaledwie 10 lat. Sieroty (starszy brat i młodsza siostra) zostały zaopiekowane przez ich wujka Allena Hoovera na pobliskiej farmie. W listopadzie 1885 roku Herbert został wysłany do innego wujka, kwakierskiego lekarza i handlowca Johna Minthorna do Newbergu w Oregonie, którego własny syn zmarł wcześniej. W wieku trzynastu lat opuścił szkołę Friends Pacific Academy, aby zostać asystentem biurowym w agencji nieruchomości swojego wujka. Mimo że nie ukończył szkoły, nauczył się pisania na maszynie, księgowości i matematyki w szkole wieczorowej. W wieku siedemnastu lat rozpoczął studia na Uniwersytecie Stanforda. Tam pełnił funkcję menedżera drużyny baseballowej i futbolowej. Ukończył studia w 1895 roku. Zaczął pracować w różnych niższych zawodach górniczych w górach Sierra Nevada. Na ostatnim roku studiów zakochał się w koleżance z roku Lou Henry, córce bankiera z Monterey w Kalifornii. Poślubił ją w 1898 roku. Małżeństwo przetrwało aż do śmierci Lou w 1944 roku. Kariera polityczna Hoovera nabrała tempa przed 1914 rokiem. Chociaż mało znany, dzięki jego służbie w administracji Wilsona, został nominowany na kandydata w wyborach prezydenckich w 1920 roku z ramienia partii republikańskiej. W latach 1921–28 pełnił wysoką funkcję ministra handlu. Przez cały ten czas budował poparcie dla swojej kandydatury na prezydenta. W 1928 roku pojawił się na liście republikanów jako czołowy kandydat. W tym czasie Hoover skupił wszystkie siły na swojej kampanii. W następnym roku udało mu się przekonać opinię publiczną i został wybrany na 31. prezydenta USA. Wielkie wsparcie miał w swojej żonie. Ta podjęła się roli pierwszej damy z ogromnym zapałem. Prezentowała się jako aktywistyczna kobieta, która ucieleśniała nową kobietę ery powojennej. Była bardzo inteligentna, energiczna i świadoma wielu możliwości kobiet. W momencie objęcia urzędu prezydenckiego w USA panowała stabilność gospodarcza. Co jednak zmieniło się już w ciągu roku, kiedy załamał się rynek akcji i rozpoczęła się Wielka Depresja. To spowodowało, że w obliczu kryzysu gospodarczego Hoover został w wyborach prezydenckich w 1932 roku dotkliwie pokonany przez kandydata demokratycznego Franklina D. Roosevelta. Hoover nie dbał o prawa obywatelskie. Był głęboko przekonany, że Afroamerykanie i inne rasy mają swój los we własnych rękach. Apelował o poprawę ich sytuacji życiowej poprzez edukację i indywidualną inicjatywę. Stopniowo zaczął usuwać Afroamerykanów z czołowych stanowisk w Partii Republikańskiej. Jego polityczna droga zakończyła się w marcu 1933 roku, kiedy opuścił Waszyngton. Zapisał się w historii jako jedyny żyjący były prezydent w latach 1933–1953. Hoover odbył w 1938 roku podróż do Europy, gdzie spotkał się z Adolfem Hitlerem, o którym później oświadczył, że jest szalony. Nadal jednak uważał, że Niemcy nie stanowią zagrożenia dla USA i z tego przekonania sprzeciwił się zaangażowaniu Stanów Zjednoczonych w drugą wojnę światową. Podczas tej wizyty przebywał w pałacyku myśliwskim Hermanna Göringa.