Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
Eddy Merckx to belgijski były zawodowy kolarz i jedna z najważniejszych postaci w historii kolarstwa. W swojej karierze zdobył wiele ważnych tytułów i rekordów, w tym 5 zwycięstw w klasyfikacji generalnej Tour de France i 5 zwycięstw w klasyfikacji generalnej Giro d’Italia. Był również 3-krotnie zwycięzcą klasyfikacji generalnej Vuelta a España i 7-krotnie zwycięzcą klasyfikacji generalnej Mediolan-San Remo.
Urodził się w rodzinie kolarskiej i już w młodości wykazywał wyraźny talent. Swoją profesjonalną karierę rozpoczął w 1965 roku, a już w 1966 roku odniósł pierwsze zwycięstwo w monumentalnym wyścigu Liège-Bastogne-Liège. Ostatecznie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. W kolejnych latach Merckx zdominował wyścigi kolarskie i stał się jednym z najbardziej utytułowanych kolarzy w historii. Od 1965 do 1978 roku odnotował 445 zwycięstw w 1585 wyścigach.
Był znany pod przydomkiem Kanibal, dzięki jego nienasyconej żądzy zwycięstw.
W 1969 roku podczas debiutu w Tour de France udało mu się zdobyć zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Zwyciężył również w wyścigu Vuelta a Levante.
W latach swojej świetności (1969–75) wygrał około 35 procent wyścigów, w których brał udział.
Jednak we wrześniu tego samego roku 1969 doszło do tragedii. W Belgii brał udział w tradycyjnym wyścigu Derny na torze, gdzie kolarze jadą za motocyklem. Uczestniczy w kraksie na czele wyścigu, jego pilot na motocyklu Fernand Wambst umiera, a Merckx unika śmierci tylko z poważnymi problemami zdrowotnymi. Merckx wychodzi z wstrząsem mózgu, pękniętym kręgiem kręgosłupa i nieprzytomny. Budzi się dopiero po 45 minutach na sali operacyjnej. Lekarze zalecają zakończenie kariery kolarskiej. Merckx kontynuuje, ale później przyznaje, że nigdy już nie będzie tak samo na rowerze, jak przed nieszczęśliwym wypadkiem. Problemy z kręgosłupem będą mu towarzyszyć już zawsze.
W kolejnym sezonie 1970 zwycięża w Giro i w Tour de France. Po zwycięstwie w etapie na wysuszoną górę Mont Ventoux musi mu być dostarczony tlen, ale poza tym drugie zwycięstwo w karierze w Tour de France jest bezproblemowe, ponownie z oszałamiającą przewagą ponad 12 minut nad Holendrem Joopem Zoetemelkiem.
W 1972 roku Merckx został zaatakowany przez kibica podczas wyścigu. Musiał być hospitalizowany ze złamaną czaszką i nadgarstkiem, co zmusiło go do wycofania się z kilku wyścigów.
Kariera Merckxa była naznaczona kilkoma kontrowersjami, w tym podejrzeniami o stosowanie dopingu. W 1969 roku został zdyskwalifikowany z Giro d’Italia po tym, jak w jego moczu znaleziono zakazany stymulant.
Był nie tylko kolarzem, ale także zapalonym biegaczem. W 1972 roku przebiegł nawet maraton w Rzymie w czasie 2 godziny 48 minut.
Po zakończeniu kariery Merckx stał się odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą i menedżerem kolarskim. W 1996 roku został uznany za najlepszego kolarza XX wieku przez Międzynarodową Unię Kolarską (UCI) i został pasowany na rycerza.
Jego ojciec był fanem kolarstwa i nazwał swojego syna na cześć słynnego francuskiego kolarza Edmonda Jacquelina.
Po przejściu na sportową emeryturę w 1978 roku, Merckx otworzył niedaleko Brukseli fabrykę rowerów, która projektuje i dostarcza rowery na zamówienie, w tym dla kilku profesjonalnych drużyn. Posiada własną markę rowerową Eddy Merckx Cycles, a także był menedżerem belgijskiej drużyny Quick-Step-Innergetic.
W 1967 roku Eddy ożenił się ze swoją dziewczyną Claudine Acou, z którą później miał troje dzieci – Sabrinę, Axela i Virginię. Acou była nauczycielką i córką trenera narodowej drużyny amatorskiej.
Dzieci Merckxa zostały kolarzami i rywalizowały na poziomie zawodowym. Sabrina została narodową mistrzynią w kolarstwie przełajowym, a Virginia startowała na torze. Axel Merckx został odnoszącym sukcesy zawodowym kolarzem i odniósł kilka zwycięstw w wyścigach takich jak Giro d’Italia i Tour de Suisse.
Historia Merckxa pokazuje, jak ciężka praca i nieustanne poświęcenie kolarstwu mogą prowadzić do osiągnięcia najwyższego poziomu sukcesu.