Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
Franklin Delano Roosevelt był 32. prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki. Urodził się 30 stycznia 1882 roku w Nowym Jorku. Pochodził ze znaczącego amerykańskiego rodu. Jego krewnym był na przykład Theodore Roosevelt, który w przeszłości również piastował urząd prezydenta. Franklin Delano Roosevelt był prezydentem Ameryki przez długie 12 lat i jako dotąd jedyny był wybierany czterokrotnie. Po ukończeniu szkoły średniej w Grotonie, studiował na Uniwersytecie Harvarda. W tym czasie zbliżył się do swojej kuzynki Eleanor i w 1905 roku ożenił się z nią. Po pomyślnym ukończeniu studiów na Harvardzie, zapisał się na Uniwersytet Columbia na prawo. Studiował tam od 1904 do 1907 roku, kiedy to opuścił szkołę po zdaniu egzaminów adwokackich. W 1908 roku krótko pracował jako aplikant w firmie prawniczej, niemniej jednak sam widział swoją przyszłość w polityce. W 1910 roku został wybrany z ramienia Demokratów do senatu stanu Nowy Jork i mógł w pełni poświęcić się swojej karierze politycznej. Dwa lata później został wiceministrem marynarki wojennej. Tam pozostał do 1920 roku. W tym czasie Stany Zjednoczone włączyły się w I wojnę światową, a Roosevelt znalazł się w centrum wydarzeń. W 1921 roku, kiedy spędzał rodzinne wakacje na Campobello Island w Kanadzie, doszło jednak do wydarzenia, które na zawsze zmieniło jego życie. Zachorował na polio i został sparaliżowany od pasa w dół. Był zmuszony na jakiś czas opuścić szczyt polityki i przenieść się do Georgii, gdzie przeszedł program rehabilitacji z wodolecznictwem. W 1928 roku, za namową przyjaciół, kandydował z ramienia Demokratów na stanowisko gubernatora stanu Nowy Jork i nieznacznie zwyciężył. Krótko potem nadszedł Wielki Kryzys Gospodarczy, a Roosevelt zyskał wiele pozytywnych punktów wśród wyborców swoim programem reform, w którym bronił praw pracujących dotkniętych tym kryzysem. W 1932 roku został kandydatem na prezydenta z ramienia Partii Demokratycznej i w wyborach głównym rywalem republikańskiego prezydenta Herberta Hoovera. W tych Franklin Delano Roosevelt zwyciężył. Tuż przed objęciem urzędu, nieudany zamach na niego został dokonany przez włoskiego imigranta Giuseppe Zangarę. Ten jednak chybił i zamiast tego zamordował burmistrza Chicago Antonína Čermáka. W marcu 1933 roku Roosevelt został 32. prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki. Natychmiast po objęciu urzędu jego rząd przyjął wiele środków w celu złagodzenia skutków kryzysu gospodarczego, nazwane jako New Deal (Nowy Ład). Cztery lata później w wyborach ponownie zwyciężył, i to z absolutną przewagą. Również wtedy musiał rozwiązywać kryzys, tym razem był to strajk robotników w przemyśle samochodowym. Stanął po stronie robotników, dzięki czemu poprawiły się ich warunki, a on ponownie zyskał pozytywne punkty. Ponadto w tym czasie sytuacja w Europie po dojściu Adolfa Hitlera do władzy była bardzo niespokojna. Po wybuchu II wojny światowej wyraził pełne poparcie dla aliantów z Wielką Brytanią i Francją na czele, niemniej jednak początkowo był bardzo powściągliwy w kwestii bezpośredniego zaangażowania Stanów Zjednoczonych w konflikt zbrojny. Ostateczny przełom nastąpił jednak po ataku Japonii na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku. Następnego dnia wystąpił w Kongresie z oświadczeniem, że USA wkracza do wojny, w której stawką jest przyszłość całego cywilizowanego świata. W styczniu 1945 roku, po zwycięskich wyborach, objął urząd po raz czwarty. Jednak w tym czasie był już bardzo poważnie chory. Wojna zbliżała się do końca. Mimo swojego stanu zdrowia pojechał do Jałty, gdzie odbyły się negocjacje z Churchillem i Stalinem w sprawie przyszłego porządku świata. Po powrocie jednak spotkał się z niemałą krytyką za zbyt wiele ustępstw wobec Stalina, co z perspektywy czasu można przypisać jego stanowi zdrowia. Dnia 12 kwietnia 1945 roku, dwa miesiące po powrocie z konferencji jałtańskiej, zmarł. Miał 63 lata.