Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
John Fitzgerald Kennedy był amerykańskim prezydentem. Dorastał w dużej katolickiej rodzinie w stanie Massachusetts. Ojciec był przedsiębiorcą i politykiem, który pełnił również funkcję ambasadora w Wielkiej Brytanii. Dzieci wychowywał w duchu rywalizacji i pragnienia zwycięstwa za wszelką cenę, wychowanie ze strony matki również było surowe. Kennedy ukończył Harvard i należał do najlepszych studentów. W latach 30. podróżował po Europie, a w 1939 roku odwiedził również Pragę okupowaną przez nazistów. Interesował się przedwojenną sytuacją w Europie i zgadzał się z polityką appeasementu. Tematem tym zajmował się w swojej pracy dyplomowej. Przerobiona wersja ukazała się pod tytułem „Dlaczego Anglia spała” i zdobyła dużą popularność w świecie anglosaskim. Kennedy od dzieciństwa miał problemy zdrowotne, mimo to w czasie drugiej wojny światowej wstąpił do armii. Ostatecznie dowodził łodzią torpedową w rejonie Wysp Salomona, gdzie został ranny i przez kilka dni musiał ukrywać się wraz z innymi żołnierzami. Za to później otrzymał odznaczenie wojskowe Purpurowe Serce.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej Kennedy postanowił poświęcić się polityce. Na rodzinę miał duży wpływ ojciec, a do polityki pierwotnie był przeznaczony najstarszy syn Joe. Ten jednak zginął pilotując bombowiec, więc rodzinne ambicje polityczne skupiły się na drugim synu. Kariera polityczna Kennedy’ego była szybka. W 1947 roku został wybrany do Kongresu, a w 1953 roku został senatorem. Wykazywał naturalny talent do polityki i umiejętność pozyskiwania ludzi po swojej stronie. Rosnąca popularność skłoniła go do kandydowania na prezydenta z ramienia Partii Demokratycznej w wyborach w 1960 roku. Jego przeciwnikiem był republikanin Richard Nixon. Wybory przyniosły nowość w postaci telewizyjnych debat przedwyborczych, które przyjęły się i stały się nieodłącznym elementem kampanii politycznych.
Wybory były zacięte, ale Kennedy ostatecznie wygrał. Jego pozycja jako prezydenta była skomplikowana nie tylko z powodu zaciętego wyniku, ale także z powodu układu sił politycznych. Demokraci mieli większość zarówno w Izbie Reprezentantów, jak i w Senacie, ale różnica między partiami nie była jeszcze tak wyraźna, a wielu polityków demokratycznych zajmowało konserwatywne stanowiska. Zwłaszcza przy wprowadzaniu ustaw wspierających prawa człowieka musiał walczyć nie tylko z Republikanami, ale także z członkami własnej partii. Jego polityka zagraniczna była popularna, ale w polityce wewnętrznej miał problem z wypełnieniem wielu obietnic przedwyborczych. Dużym problemem była segregacja rasowa, ale nie udało się wprowadzić ważnych ustaw. Generalnie Kennedy był popularny wśród społeczeństwa, podobnie jak jego żona i pierwsza dama Jacqueline Kennedy Onassis. W polityce zagranicznej skupiał się na rywalizacji z ZSRR. Bezskutecznie próbował obalić reżim komunistyczny na Kubie, patrz inwazja w Zatoce Świń. Nastąpił kryzys karaibski, który dotyczył radzieckiego planu umieszczenia broni jądrowej na Kubie. Ameryka odmówiła dopuszczenia do takiej groźby i groziła inwazją na Kubę, ale ostatecznie doszło do porozumienia, w ramach którego Ameryka musiała wycofać własną broń jądrową z Turcji i zagwarantować, że nie zajmie Kuby. W zamian za to ZSRR zrezygnował z planu nuklearnego uzbrojenia Kuby.
Mimo że Kennedy nie spełnił wszystkich przedwyborczych oczekiwań, cieszył się ogólnym uznaniem i miał szansę na obronę mandatu. Do tego już nie mogło dojść, ponieważ 22 listopada 1963 roku został zastrzelony, gdy podczas kampanii przedwyborczej przejeżdżał przez Dallas. Zamach miała zbadać tzw. Komisja Warrena, która doszła do wniosku, że strzelcem był były żołnierz Lee Harvey Oswald. Stwierdzono również, że jego czyn był częścią większego spisku, ale to już nie było dalej badane. Do dziś jest źródłem pytań i teorii spiskowych, kto stał za całą akcją.