Twoje źródło wiedzy o znanych osobistościach
Lex Barker był amerykańskim aktorem. Jego prawdziwe imię to Alexander Crichlow Barker Jr., urodził się 8 maja 1919 roku w miejscowości Rye w stanie Nowy Jork. Jego ojciec Alexander Crichlow Barker Sr. był bogatym kanadyjskim budowniczym, a później maklerem giełdowym. Jego matka Marion Thornton Beals była Amerykanką. Miał jedną starszą siostrę, Fredericę Amelię Barlow. Urodziła się dwa lata wcześniej niż on i zmarła w 1980 roku.
Lex Barker dorastał w Nowym Jorku i w wiosce Port Chester, należącej do miejscowości Rye. Uczęszczał do szkoły dla chłopców Fessenden School w West Newton w stanie Massachusetts, a następnie do Phillips Exeter Academy w Exeter w stanie New Hampshire. W latach szkolnych poświęcał się zarówno sportowi (futbol amerykański), jak i muzyce – grał na oboju. Po szkole średniej rozpoczął studia na Uniwersytecie Princeton w stanie New Jersey. Studiów jednak nie ukończył, ponieważ dołączył do zespołu teatralnego. Jego rodzina ciężko zniosła to jego zainteresowanie.
Podobnie jak wielu mężczyzn tamtych czasów, Lex Barker wstąpił do wojska i brał udział w walkach II wojny światowej. Został jednak ranny. Rana głowy była tak poważna, że lekarze musieli mu zastąpić część kości czaszki. Przez resztę życia sprawiało mu to duże bóle. Został również ranny w nogę. Podczas lat spędzonych w wojsku udało mu się uzyskać stopień majora. Za rany w walce został odznaczony medalem Purpurowego Serca. Końca wojny nie przeżył już tylko jako żołnierz, ale jako aktor. Po tym, jak został wysłany na rekonwalescencję z powodu odniesionych ran, udał się do studiów filmowych, aby nakręcić swój pierwszy film, Doll Face (1945).
Jego przystojna twarz, wzrost ponad 190 cm, a także talent natychmiast zapewniły mu szereg ról. Już na początku swojej kariery grał z ówczesnymi wielkimi gwiazdami srebrnego ekranu, takimi jak Gary Cooper (Płaszcz i sztylet z 1946 roku i Niezwyciężona z 1947 roku), Loretta Young (Córka farmera, 1947) czy Cary Grant i Myrna Loy (Wymarzony dom pana Blandingsa, 1948).
W 1949 roku został obsadzony w roli Tarzana i pozostał jej wierny przez kilka kolejnych lat. W sumie grał tę rolę w pięciu filmach, z których ostatni miał premierę w 1953 roku. Następnie otrzymał role na przykład w filmach Wszystkie łodzie na wodę (1956), Skórzana pończocha (1957) lub Capitan Fuoco (1958). Przeniósł się już do Europy, ponieważ w Ameryce nie było na niego takiego popytu. W 1960 roku udało mu się zdobyć rolę w filmie Słodkie życie, który wyreżyserował słynny włoski reżyser Federico Fellini. Tego samego roku zagrał w kolejnym włoskim filmie, tym razem w reżyserii Giorgio Simonelliego. Był to film Robin Hood i piraci.
W 1962 roku pojawił się jego pierwszy film, w którym grał Old Shatterhanda. Nazywał się Skarb Srebrnego Jeziora. Zagrał tu jedną z głównych ról u boku Winnetou, którego zagrał francuski aktor Pierre Brice. Film został nakręcony w ówczesnej Jugosławii. Ważną rolę w tym filmie otrzymał również czesko-brytyjski aktor Herbert Lom, znany zwłaszcza z roli inspektora Dreyfusa w filmach o Różowej Panterze. Kolejny film Lexa Barkera z serii o Winnetou na podstawie dzieł Karla Maya nosił tytuł Winnetou i został nakręcony rok później. Następnie pojawił się w Winnetou – Czerwony Dżentelmen (1964), Old Shatterhand (1964), Winnetou – Ostatni strzał (1965), Winnetou i Metyska Apanači (1966) i Winnetou i Old Shatterhand w Dolinie Śmierci (1968).
Po wielkim sukcesie na kontynencie europejskim próbował wrócić do USA, ale tam już został zapomniany i miał tylko mniejsze role. Lex Barker zmarł w Ameryce 11 maja 1973 roku, gdy doznał zawału serca w drodze na Lexington Avenue w Nowym Jorku.